 |
| Bestuursvoorzitter Wiebe Draijer (links) en financiële man Bas Brouwers (foto Waldthausen) |
Pijnlijk
om te lezen hoe bankiers van de Rabo Bank niets hebben geleerd van
het verleden. Of beter gezegd. Pijnlijk om te lezen hoe ze het
verleden misbruiken om hun toekomst glans te geven. Het klopt dat er
ooit een Boerenleenbank was. Een bank van en voor boeren omdat andere
banken hun behoeften niet begrepen. Dat is lang geleden. Na vele
fusies, reorganisaties en ontslagen staat er een moderne groot bank.
Die bank boert goed. Dat heeft echter niets met het boeren verleden
te maken. Er zitten bankiers die bij elke bank hadden kunnen zitten.
Met dezelfde auto’s, maatpakken en fraaie schoenen. Niet echt iets
om te associëren met boeren. Laat staan de welriekende werkelijkheid
van hardwerkende boeren.
En omdat banken niet sexy zijn gaan
marketeers en reclamemakers aan de slag. Gezocht wordt een
onderscheidende merkpersoonlijkheid. Al gauw kom je dan uit op de
boeren van weleer. Maar met een generatie die denkt dat melk uit de
melkfabriek komt en niet uit een koe, heb je daar niets aan. En zo
ontstaat het idee om iets te doen met derde wereld en voedsel. Die
nieuwe doelgroep reist immers veel en start allerlei acties op voor
schooltjes, waterpompen en geiten. Die zoeken een bank die meer doet
dan kleine projecten opzetten en financieren. En zo bedenken de
marketeers dat in een globaliserende wereld de bankiers van de Rabo
de wereld kunnen verbeteren. Sterker nog, het wereldvoedselprobleem
gaan oplossen. Secretaresses vinden het prachtig, vrouwen van leden
van Raad van Bestuur kraaien van opwinding en de commissarissen
knikken instemmend. Dit is wat we nodig hebben. De Voedselbank maar
dan op wereldwijde schaal. Goed voor het image, goed voor het
balanstotaal en goed voor de bonussen.
En daar komt die vervelende
consument. Die gaat een klacht indienen bij de Reclame Code Commissie
en krijgt nog gelijk ook. Paniek. Een belletje naar PR en een
interview met de Volkskrant is geregeld. Groot staan de boerende
wereldredders op de foto in hun maatpakken en glimmende schoenen.
Lachend om hun boeren slimmigheid. Die klacht daar “stappen ze
overheen” en die campagne “passen we aan”. Want Nederland zal
weten hoe goed de Rabo bezig is. Goed bezig met gemeenschappen waar
ze wat om geven. Pardon? In mijn dorp bestaat de Rabo uit een
betonnen kubus met een pinautomaat. Daar mag de gemeenschap in regen
en wind geld uit de muur trekken.
Dan eens kijken wat ze wereldwijd
voor gemeenschappen doen. Op de site van de Rabo staat een aparte
pagina “Growing a betterworld together” gepubliceerd op 16 oktober. Dus duidelijk een
pagina die gemaakt is voor de nieuwe campagne. Groot luidt de kop
“Met gepaste trots kondigt Rabobank Kickstart Food aan: een
driejarig programma dat de overgang naar een duurzame food &
agrisector gaat kickstarten.” Dus het gaat om een programma van
drie jaar. Zo weinig tijd denkt de Rabo nodig te hebben om het
wereldvoedselprobleem op te lossen. Knappe jongens en meisjes daar
bij de Rabo. Je vraagt toch echt af in welke wereld bankiers leven.
“Ons doel is dat in 2030 100% van onze klanten een algemeen
geaccepteerd duurzaamheidscertificaat heeft behaald, met daarin ook
eisen rondom duurzaam bodembeheer”. Tja, van bankiers zou je
verwachten dat ze kunnen rekenen. Maar 2017 plus 3 jaar is toch echt
2020 en geen 2030 beste bankiers.
Bij het doorworstelen van de lappen
teksten val je van de ene in de andere verbazing. Een willekeurige
greep onzin: “Rabobank is een belangrijke aanjager van deze nieuwe,
groene revolutie” en “Maar het monster is groot en veelkoppig”
of “Als een consument een auto wil hebben, zet de producent uit
allerlei onderdelen een auto in elkaar.” en als laatste deze “Om
de stijgende zorgkosten in de hand te houden, moeten we de komende
jaren vooral inzetten op preventie.”. Hier is iemand als een gek in
de weer geweest om de lezer te bombarderen met een stortvloed aan
informatie. Een bekende techniek om de aandacht af te leiden van waar
het echt om gaat. Beetje doorzichtig van de marketeers van de Rabo.
De consument van 2017 is mondig en laat zich niet meer door bankiers
voor het lapje houden. Het is pijnlijk dat het om een plan van maar
drie jaar gaat. Daarmee zakt de Rabo door het bancaire ijs. Het enige
wat bankiers willen is geld maken met geld. En boeren hebben krediet
nodig. Hoe meer grotere boeren, hoe meer krediet banken kunnen geven
en terug betaald krijgen. En daar zit nu het hypocriete van deze
campagne in.
Ben zelf betrokken bij meerdere projecten in Afrika. Van
koeien tot geiten en van yoghurt tot kaas. Alle contacten met de Rabo
hebben tot niets geleid. “Past niet in ons beleid” of we werden
doorverwezen naar een lokale partner. Dat bleek dan een bank te zijn
die wel geld wilde lenen maar een koe of lemen hut geen onderpand
vond. Dit programma van de Rabo is niets anders dan een mislukte
publiciteitsstunt waar de kleine boeren wereldwijd niet beter van
worden.
Als het de Rabo menens is dan komen ze uit hun ivoren toren
en gaan wereldwijd de kleine boeren helpen. Ja daar loop je een
risico. Gebruik daarom het geld van die dure campagne, het hockeyen
en die leuke bonussen om dat risico af te dekken. En je hoeft er
geen organisatie voor op te tuigen. Neem bijvoorbeeld PUM. Heeft een
groot netwerk met lokale vertegenwoordigers. En zeer ervaren
vrijwillige experts op het gebied van alle gebieden die de Rabo
benoemd. Hebben alleen gebrek aan geld. En laat een bank dat nou net
hebben. Het zou de Rabo sieren als ze deze campagne stoppen en het
geld stopt in bijvoorbeeld een PUM. Dat levert precies op wat de Rabo
wil. Een goed imago, verbeteringen voor nu en in de toekomst en
potentiële leners. Want uiteindelijk gaat het bij boeren en
bankieren om geld verdienen.
Daar wordt iedereen echt beter van.
